Η Αγάπη, η μικρότερη κόρη της οικογένειας Στασινοπούλου, γεννήθηκε στην Κηφισιά και λίγο καιρό μετά μετακόμισαν στο Kέντρο, στην οδό Μουρούζη. Τόσο η Αριάννα όσο και η Αγάπη φοίτησαν στη σχολή Χιλλ στην Πλάκα. Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος, ήταν δημοσιογράφος, μάλιστα την περίοδο της Κατοχής συνελήφθη από τους Γερμανούς και έζησε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για ενάμιση χρόνο, γιατί στην εφημερίδα του, Χρόνος, έγραφε κατά των Γερμανών. Η μητέρα της, Έλλη, είχε γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, είχε καταγωγή από την Γεωργία και είχε εργαστεί ως εθελόντρια στον Ερυθρό Σταυρό κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Όταν μιλά για τη μητέρα της, τα μάτια της Αγάπης φωτίζονται. «Η μαμά μας μας μεγάλωσε με την Αριάννα ώστε να είμαστε πάντα η μία κοντά στην άλλη, η μία να προστατεύει την άλλη. Το μεγαλύτερο δώρο που μας έκανε είναι πως δεν μας σύγκρινε ποτέ. Η Αριάννα, για παράδειγμα, ήταν πολύ καλή στα μαθήματα – ειδικά στα μαθηματικά. Για μένα τα μαθηματικά ήταν πηγή άγχους. Αντίθετα αγαπούσα τα θεωρητικά μαθήματα, το χορό, έκανα θέατρο. Η μαμά μου έλεγε “εσύ δεν γεννήθηκες για να κάνεις μαθηματικά, γεννήθηκες για να δίνεις χαρά”. Στην Αριάννα, πάλι, ποτέ δεν είπε “να κάνεις χορό και θέατρο”. Για να γίνεις γονιός, πρέπει να μην αγχώνεις και να μη συγκρίνεις τα παιδιά, γιατί από εκεί ξεκινούν όλα. Θυμάμαι, όταν ήμουν αγχωμένη με κάτι, η μαμά μου μου έλεγε “δες τα πράγματα με ψυχραιμία, για να βρίσκεις τις λύσεις για τη ζωή σου. Άσε να ψηθεί το πράγμα, σκέψου το και θα βρεθεί η λύση”. Δεν ήταν καθόλου αγχώδης και μας έμαθε να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας. Καλώς ή κακώς, όταν τα πράγματα δεν μας πάνε καλά, το πρώτο που σκεφτόμαστε είναι πως εμείς έχουμε κάνει κάτι λάθος. Αλλά δεν είναι πάντα έτσι». Από εκείνη έμαθαν και για τη γιόγκα και το διαλογισμό, πολύ πριν γίνει μόδα. «Η μαμά μου όταν ήμουν 12 χρόνων μού έδωσε να διαβάσω την αυτοβιογραφία ενός γιόγκι, του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα, μας έμαθε γιόγκα και διαλογισμό όταν ήμασταν έφηβες» αφηγείται.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει την Αγάπη να μιλά σε workshops του thrive global, της νέας πλατφόρμας ευεξίας που ίδρυσε η αδελφή της, Αριάννα, έχουν να λένε για τη μεταδοτικότητά της, για τον τρόπο που μαγνητίζει το κοινό της. «Ήταν ένα φυσικό δώρο. Όταν άρχισα να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μέσα από το προηγούμενο βιβλίο μου, Ελευθερώστε την Καρδιά Σας, εξηγώντας πώς βρήκα εγώ τη δύναμη της έκφρασης, αυτό καλλιεργήθηκε και εξελίχθηκε» λέει στο People.

Οι δύο αδελφές μετά το σχολείο μετακόμισαν στο Λονδίνο μαζί με τη μητέρα τους. Η Αγάπη έκανε σπουδές πάνω στο θέατρο και στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα της ως ηθοποιός. Έχει παίξει με τον Anthony Hopkins σε ταινία για τη ζωή του Πικάσο με τίτλο Surviving Picasso, βασισμένη στο βιβλίο της αδελφής της, Αριάννας, έχει πρωταγωνιστήσει στο θεατρικό Ποτέ την Κυριακή που ανέβηκε σε θέατρο του Λος Άντζελες. Όμως, τα πράγματα στην καριέρα της δεν εξελίχθηκαν όπως τα ονειρευόταν. «Δεν έπαιρνα τους ρόλους που θα ήθελα και είχε πολλή μάχη. Όλοι μου έλεγαν “έχετε πολύ ταλέντο, αλλά δεν έχουμε κάποιο ρόλο για σας”. Όταν το ακούς αυτό, απογοητεύεσαι. Αλλά μετά, όπως έλεγε και η μαμά μου, άλλαξα κανάλι» προσθέτει. Μάλιστα, μου περιγράφει χαρακτηριστικά ένα περιστατικό από εκείνη την εποχή. «Είχα φύγει από μια οντισιόν χωρίς να έχω πάρει το ρόλο και επέστρεφα σπίτι με το λεωφορείο. Είχαμε πιάσει κουβέντα με μια κυρία. “Eίμαι ηθοποιός” της είπα και εκείνη με ρώτησε “πού παίζεις;”. “Πουθενά, γιατί δεν βρίσκω ρόλους” απάντησα. Όπως μου είπε, ήταν και εκείνη ηθοποιός αλλά τελικά έγινε νοσοκόμος για να μεγαλώσει το γιο της. Με ρώτησε “με τι κομμάτι έκανες οντισιόν;” και της είπα “με ένα απόσπασμα από την Ιωάννα της Λωραίνης”. Της απήγγειλα όλο μου το ρόλο μέσα στο λεωφορείο! “Είσαι πολύ ταλαντούχα. Αλλά μην περιμένεις άλλους να σου δώσουν ευκαιρίες, δημιούργησέ τες μόνη σου” με συμβούλεψε. Το επεξεργάστηκα πολύ. Μετά από εκείνη τη μέρα άλλαξε όλη μου η ζωή».

Στο βιβλίο Καλημέρα Χαρά! έχει αφιερώσει ένα κεφάλαιο σε εκείνη την περίοδο. Όπως γράφει, «Όταν κυνηγούσα την καριέρα μου στην ηθοποιία και δεν μου έδιναν το ρόλο, μετά τις οντισιόν αναρωτιόμουν τι λάθος κάνω. Ώσπου μια μέρα σταμάτησα τις προσπάθειες να καταλάβω και συνειδητοποίησα ότι η ηθοποιία δεν είναι πλέον για μένα. Ήταν μια τεράστια ανακούφιση. Μου έφυγε το βάρος της ενοχής. Το αίσθημα της ανικανότητας εξαφανίστηκε. Αποδέχτηκα τον εαυτό μου και εξέτασα τις διαθέσιμες ευκαιρίες που είχα σε άλλους τομείς. Προσπάθησα να αναλάβω την παραγωγή μιας τηλεοπτικής σειράς για τους θεούς της αρχαίας Ελλάδας, αλλά όταν είδα πως δεν βγαίνει άκρη αναλογίστηκα τι πραγματικά ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Η απάντηση ήταν να εκφράσω το ταλέντο και τη δημιουργικότητά μου, για να συμβάλω στην εξύψωση των ανθρώπων. Έτσι, αποφάσισα να αναλάβω την παρουσίαση μιας εκπομπής, την οποία θα παρουσίαζα μόνη μου, με τις αγαπημένες μου ιστορίες από τις θεές των αρχαίων ελλήνων. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία».

Λίγο πριν είχε ξεκινήσει το μεταπτυχιακό της στην ψυχολογία. «Τότε πρωτοκατάλαβα πως είχα πάθει εμμονή. Ήθελα να γίνω ηθοποιός ή τίποτα. Σπουδάζοντας ψυχολογία άρχισα να αναζητώ διεξόδους κι έτσι ήρθε η εκπομπή για τις θεές και στη συνέχεια το ομότιτλο βιβλίο».

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.