Ο μπασκετμπολίστας που νίκησε τον καρκίνο και αφιερώθηκε στον Θεό

Η μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ Yπήρξε αθλητής σε ερασιτεχνικό επίπεδο στην ομάδα Πήγασος Μάνης, όμως ένα σοβαρό πρόβλημα με την υγεία του τον συγκλόνισε, ενδυνάμωσε την πίστη του και τον οδήγησε ακόμα πιο κοντά στην Εκκλησία και στη χειροτονία του ως ιερέα.

Ο λόγος για τον π. Κωνσταντίνο Λυμπέρη, ο οποίος πλέον κηρύττει τον λόγο του Θεού στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας στη Στούπα Δυτικής Μάνης. Σε συνέντευξη που παραχωρεί στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας» μιλά για τη δοκιμασία που πέρασε με τον καρκίνο, τις ευεργεσίες του Θεού στη ζωή του και το πώς επέλεξε να ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού.

Πότε και με ποια αφορμή αποφασίσατε να γίνετε ιερέας;

Χειροτονήθηκα διάκονος 23/10/10 και ιερέας 24/10/10 στην Ιερά Μητρόπολη Μάνης.

Η αφορμή ήταν ένας αιματολογικός καρκίνος, σταδίου 4, στους λεμφαδένες. Η αιτία ήταν και είναι η πίστη μου και η αγάπη μου στον Χριστό!!! Πριν από την παιδαγωγία μου με την ασθένεια του καρκίνου, είχα νιώσει το χάδι Του Κυρίου, ουκ ολίγες φορές. Πάντα ήταν δίπλα μου και με σκέπαζε η αγάπη Του. H oικογένειά μου με έμαθε να αγαπώ τον Χριστό. Ήμουν μαθητής του Κατηχητικού Σχολείου στα χρόνια του Δημοτικού και του Γυμνασίου.

Όλη αυτήν τη δοκιμασία με τον καρκίνο πώς τη βιώσατε;

Όταν μαθαίνεις, μετά από αγωνιώδεις εξετάσεις, ότι πάσχεις από καρκίνο, χάνεις τη Γη κάτω από τα πόδια σου και ένα γκρίζο τοπίο σκεπάζει τα βλέφαρά σου, ζεις μέσα στον εφιάλτη… Αμέσως η πίστη μου στον Χριστό με οδήγησε στο Λαύριο, στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου, όπου προσκύνησα την αγία εικόνα του. Εκεί πήρα τεράστια δύναμη και από τις ευχές του Γέροντος Νεκταρίου Βιτάλη, κατά τη διάρκεια της εξομολογήσεώς μου! Ο καρκίνος είναι ένα οδυνηρό βίωμα, καταλαβαίνεις την αδυναμία σου και γονυπετής παρακαλάς τον Χριστό να σου δώσει δύναμη να αντέξεις!

Έχετε αγωνία πλέον για την υγεία σας;

Πάντα υπάρχει ο φόβος της υποτροπής σε κάποιο βαθμό, όχι όμως όπως το πρώτο χρονικό διάστημα που δεν ήξερα αν θα αντεπεξέλθει ο οργανισμός μου στη θεραπεία. Την αγωνία ο Κύριος τη μετατρέπει σε ευλογία.

Καμιά φορά, όμως, το τέλος της ιστορίας δεν είναι πάντα χαρούμενο. Tι έχετε να πείτε σε όσους παλεύουν με τον καρκίνο;

Το πρώτο μέλημα του ανθρώπου θα έπρεπε να είναι το μέλλον της αθάνατης ψυχής του. Όμως εμείς, αγωνιώντας για την επιβίωση στην καθημερινότητά μας (πολύ λογικό, όπως έχουν εξελιχθεί οικονομικά τα πράγματα), αμελούμε να πράξουμε την απαραίτητη προετοιμασία (προσευχή, νηστεία, εξομολόγηση, θεία κοινωνία) για την αναχώρησή μας από την πρόσκαιρη τούτη ζωή. Έτσι, τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το θέλημα του Κυρίου, που πάντα φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής μας. Το θέλημά Του είναι κάποιες φορές και οδυνηρό και ακατανόητο για την ανθρώπινη λογική, διότι φεύγουν δικοί μας άνθρωποι κι αυτό μας θλίβει, αλλά είναι πάντοτε επωφελές για την ψυχή μας. Πρέπει να κάνουμε υπακοή στο θέλημά Του! Είναι παντογνώστης. Εκείνος γνωρίζει καλύτερα το συμφέρον μας. Εύχομαι σε όλους τους ασθενείς υπομονή και πίστη στον Χριστό! Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Ο Θεός είναι η διέξοδος στα προβλήματά μας;

Ο Χριστός, ο αληθινός Θεός ημών, είναι Αυτός που δίνει την πραγματική ειρήνη στην ψυχή μας, την αληθινή χαρά, τη δύναμη να αντέχουμε τις δοκιμασίες! Και όπως λέει και ο Γέροντας Παΐσιος, το κομποσκοίνι είναι η άμεση επικοινωνία μας με τον Κύριο, ας το χρησιμοποιούμε και λίγο, δεν είναι μόνο ένα διακοσμητικό βραχιολάκι στον καρπό μας.

Κεφάλαιο μπάσκετ – παίζατε επαγγελματικά σε ομάδα;

Ήταν, είναι και θα είναι η μεγάλη μου αγάπη! Δεν έχω παίξει επαγγελματικά, μόνο ερασιτεχνικά στην τοπική ομάδα Πήγασος Μάνης (η οποία ομάδα έχει πολλά νέα ταλέντα στο δυναμικό της, αλλά δεν έχει ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ για τις προπονήσεις της…).

Τώρα πλέον αθλήστε;

Λόγω ενός τραυματισμού δεν ασχολήθηκα με το μπάσκετ για περίπου 1,5 χρόνο. Τώρα επανήλθα σιγά-σιγά στις προπονήσεις και ελπίζω αυτή την αγωνιστική χρονιά να συμμετέχω στην ομάδα. Δεν με ενδιαφέρει να προπονήσω τα παιδιά του Κατηχητικού στο μπάσκετ ως προπονητής, με ενδιαφέρει να κατηχήσω τα παιδιά ώστε να προπονούνται στην αγάπη.

Το περιβάλλον σας πώς αντέδρασε στο άκουσμα ότι θα χειροτονηθείτε ιερέας;

Οι γονείς μου, από τους οποίους έλαβα ορθόδοξες βάσεις, δέχθηκαν με συγκίνηση την απόφασή μου. Επίσης, και η σύζυγός μου, η οποία συνυπέγραψε αμέσως, νιώθοντας ιδιαίτερη τιμή και ευλογία την ιεροσύνη για την οικογένειά μας. Οι συμπαίκτες μου, όταν έρχομαι για προπόνηση στο γήπεδο με το ράσο μου και μετά αλλάζω ενδυμασία, φορώντας την αθλητική μου εμφάνιση, έχουν πολύ θετικές αντιδράσεις.

Τελευταία κάποιοι κάνουν λόγο ακόμη και αθεΐα, τι λέτε γι’ αυτούς;

Οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει σε ένα ορθόδοξο περιβάλλον, και ειδικά εμείς οι Έλληνες, είμαστε πολύ ευλογημένοι από τον Θεό. Έχουμε μάθει να αγαπάμε, να προσφέρουμε, να συγχωρούμε! Είμαστε μέλη της Εκκλησίας Του Χριστού, βαπτισμένοι εις το όνομα Του Πατρός και Του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος. Βέβαια, χωρίς μετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας, δεν ενεργοποιούνται τα χαρίσματα που έχουμε λάβει από το Άγιο Πνεύμα στη βάπτισή μας. Οι άνθρωποι που λένε ότι είναι άθεοι ή απέχουν από την Εκκλησία, μάλλον λένε ψέματα στον εαυτό τους. Μάλλον είναι απογοητευμένοι από τις ανθρώπινες συμπεριφορές που έχουν δει από ανθρώπους της Εκκλησίας, κάποια λάθος παραδείγματα. Έτσι αντιδρούν, λέγοντας ότι είναι άθεοι ή ότι εγώ δεν ξαναπατάω το πόδι μου στην Εκκλησία. Όταν όμως τύχει σε κάποια στροφή του δρόμου να γλιστρήσουν οι ρόδες του αυτοκινήτου τους, τότε το πρώτο όνομα που φωνάζουν είναι το όνομα της Παναγίας!  Απ’ ό,τι γνωρίζω, το βασικότερο κριτήριο θα είναι η αγάπη που δώσαμε ή που δεν δώσαμε, οπότε ας προσπαθήσουμε να πορευθούμε στην οδό της αγάπης. Εκεί μπορεί να συναντήσουμε και άθεους Γράφετε και ποιήματα, εκτός των άλλων…

Οι στίχοι που γράφω είναι τελικά το οξυγόνο μου. Πρέπει να εκφράσω αυτό που νιώθω, ένας ευχάριστος τρόπος για μένα είναι κάποια στιχάκια με ομοιοκαταληξία. Παραθέτω ένα ευχαριστήριο ποίημα για τη θεραπεία μου αλλά και για όλες τις ευεργεσίες

Tromaktiko