Από τον Γιώργο Πράτανο,

Ετοιμόλογος και με χιούμορ, ο Γιάννης Μπουρούσης μας μίλησε για όλα.

Θα ήθελες να συνεχίσεις να βρίσκεσαι στα γήπεδα και μετά το τέλος της καριέρας σου ως αθλητή;

Το μόνο πόστο που θα ήθελα είναι αυτό του παράγοντα – θα γελάνε τώρα που το λέω. Προπονητής δεν μπορώ να γίνω, δεν το έχω. Δεν μπορώ να «μεταδώσω» πράγματα… να έχω δέκα «μαντραχαλάδες» (γέλια) όπως εμείς, δεν μπορώ να το κάνω. Είναι δύσκολο να προπονείς δεκαπέντε διαφορετικούς χαρακτήρες. Όλοι γκρινιάζουν, θέλουν να παίζουν. Είτε είσαι σε μικρή είτε σε μεγάλη ηλικία, ο παίκτης είναι πάντα παιδί. Είμαι χειρότερος σε αυτό και από τη μικρή μου κόρη. Όλοι μας, κακά τα ψέματα.

Ποιος προπονητής ήταν εκείνος που θα μνημονεύεις για πάντα;

Δεν θα σου πω, θα γνωρίσω κι άλλους, δεν έχω αποσυρθεί ακόμη.

Ποιοι ήταν εκείνοι που σε βοήθησαν;

Οι πρώτοι μου προπονητές στην ΑΕΚ. Επίσης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης με έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Βέβαια, δεν ξεχνάω και τον Velimir Perasović, που τον είχα κόουτς στη Βιτόρια. Και στα 50 μου, αν μου το ζητούσε, θα πήγαινα να παίξω για πάρτη του. Με έκανε να γίνω άλλος χαρακτήρας, να σκεφτώ διαφορετικά το παιχνίδι στα 31 μου. Μου έβγαλε κάτι άλλο μπασκετικά με τον τρόπο που με διαχειρίστηκε. Από τότε, κάθε φορά, σε κάθε παιχνίδι, προσπαθώ να το κάνω.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.