Από τον Γιώργο Πράτανο,

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος στο μιούζικαλ Cabaret ήταν ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση στην -καλλιτεχνική- ζωή της Τάμτα. Η 37χρονη τραγουδίστρια κατάφερε να αποσπάσει κολακευτικά σχόλια για την ερμηνεία της.

Η ίδια, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο People μιλάει μεταξύ άλλων, για τον τρόπο που της έγινε η πρόταση, την πρόκληση που την τρόμαξε και την έβαλε στη διαδικασία να μετρήσει τις δυνάμεις και τα όριά της.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα να παίξεις τη Sally Bowles;

Σε μια βραδινή έξοδο γνωρίστηκα με τον Γιάννη Κεντ. Δύο μήνες αργότερα μου τηλεφώνησε και μου είπε «θα ανεβάσουμε το Cabaret στο Παλλάς και θα θελα να παίξεις εσύ αυτό το ρόλο». Η χαρά που πήρα δεν περιγράφεται. Ήμουν 99% σίγουρη πως πρέπει να πω το «ναι» πριν καν κλείσω το τηλέφωνο. Όταν τελείωσε η συνομιλία μας, το σκέφτηκα για λίγο, τηλεφώνησα στους δικούς μου ανθρώπους, τους συνεργάτες μου… Τους είπα πως θα ήθελα να το κάνω -αν το πρόγραμμα και κάποιες κλεισμένες συμφωνίες μου το επέτρεπαν. Η αλήθεια είναι πως με φόβιζε, αλλά κατά καιρούς έρχονται κάποιες προτάσεις που στο άκουσμά τους λίγο τρομάζεις και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι «μπορώ να το καταφέρω αυτό;». Αν η διαίσθησή μου μου λέει πως, παρόλο που είναι δύσκολο, θα το καταφέρω, τότε λέω ναι. Έτσι έφτασα εδώ. Αυτές είναι οι ευκαιρίες που σου επιβάλλουν να ξεπεράσεις τα όρια που έχεις θέσει. Αν το καταφέρεις σε ικανοποιητικό βαθμό θα σου δώσει κάτι, είτε ως καλλιτέχνη, είτε ως άνθρωπο. Οπότε με το που εμφανίσθηκε αυτό το γνωστό συναίσθημα μέσα μου, ήξερα πως θα το κάνω. Πίστευα πως με πολλή δουλειά θα μπορούσα να είμαι από αξιοπρεπής και πάνω. Δεν πήγα με την πεποίθηση πως θα κάνω όλη την Αθήνα να παραμιλάει με το ταλέντο μου στην υποκριτική. Αν ήμουν τόσο ταλαντούχα ηθοποιός θα το είχα αντιληφθεί. Ήξερα, όμως, πως μπορούσα να βγάλω ασπροπρόσωπους όλους όσους με πιστεύουν.

Υπήρξε κάποιος από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός σου που να ήταν σκεπτικός με αυτήν την κίνηση;

Μπορεί, αλλά κανείς δεν τόλμησε να μου το πει. (γέλια) Δεν άφησα περιθώριο. Δεν είναι κακό, όμως, αν δεν σου πει την αλήθεια ένας δικός σου άνθρωπος, τότε ποιος θα σου την πει; Όμως, πρώτη εγώ δεν αμφισβήτησα τον εαυτό μου. Οπότε όλοι ήταν πολύ υποστηρικτικοί.

Έχεις διαβάσει τις κριτικές της παράστασης;

Δεν έχω μπει στη διαδικασία, πιο πολύ οι ηθοποιοί το έχουν αυτό. Δεν είναι πως με χαλάει να διαβάσω μια καλή ή κακή κριτική…. Αλλά αντιλαμβάνομαι τι γίνεται γύρω μου, το εισπράττω. Ακούω πολύ καλά λόγια μετά την πρεμιέρα. Φυσικά και χαίρομαι, αφού αποδεικνύεται πως ο στόχος που έθεσα και με φόβιζε, τελικά επετεύχθη. Και είναι όμορφο αυτό συναίσθημα. Να ξεκαθαρίσω, όμως, πως όταν λέω πως είμαι χαρούμενη, δεν σημαίνει πως δεν κάνω κανένα λάθος ή δεν υπάρχουν περιθώρια για να βελτιωθώ. Φυσικά και υπάρχουν. Σκέψου πως μου λείπουν οι θεμέλιες βάσεις της υποκριτικής, αυτές που σπουδάζουν για χρόνια οι ηθοποιοί. Νομίζω πως επί τρεις μήνες ατελείωτες πρόβες, έδωσα πραγματικά ό, τι είχα και δεν είχα. Αν είχα παραπάνω χρόνο, θα μπορούσα να το πάω και σε άλλο επίπεδο.

Σε έχει βάλει σε σκέψεις να κάνεις κάτι παραπάνω στο θέατρο;

Προφανώς και δεν μπήκα στη διαδικασία για να λέω «το έκανα κι αυτό». Αν τα πας καλά σου ανοίγεται ελαφρά μια πόρτα… Επίσης, είναι μια άλλη καλλιτεχνική έκφραση, η οποία μου αρέσει.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.