Από τη Γωγώ Θωμά, 

Για περισσότερα από σαράντα χρόνια είναι ο διευθυντής του ιστορικού εστιατορίου Le Relais Plaza, που στεγάζεται στο πολυτελές ξενοδοχείο PlazaAthénée, στη διάσημη Montaigne Avenue, στην καρδιά του Παρισιού. Ο Werner Küchler είναι ένας Γερμανός που είχε όνειρό του να ζήσει στο γοητευτικό Παρίσι – πράγμα που κατάφερε ξεπερνώντας κατά πολύ τη φαντασία του. Σίγουρα έχει πολλές ιστορίες διάσημων πελατών του να μοιραστεί. Πάνω απ’ όλα, όμως, έχει τη δική του ιστορία επιτυχίας, που ξεκίνησε όταν αποφάσισε πως δεν θέλει να καταταχτεί στο γερμανικό στρατό – και βρέθηκε στο Παρίσι χωρίς καθόλου χρήματα να κοιμάται για πέντε εβδομάδες στην πιο όμορφη γέφυρα της πόλης! 

Φτάσατε στο Παρίσι σε πολύ νεαρή ηλικία και χωρίς να μιλάτε καθόλου γαλλικά. Μάλιστα, όπως μας διηγηθήκατε, στο δρόμο σάς έκλεψαν… Ποια είναι η ιστορία πίσω από το ταξίδι σας από τη Γερμανία στο Παρίσι;

Δεν ήθελα να ντυθώ στo χακί και γι’ αυτόν το λόγο πήδηξα στο πρώτο τρένο για Παρίσι, με σκοπό να αποφύγω να καταταγώ στο στρατό. Είχα ακούσει τόσο πολλά για την «πόλη του φωτός», για τη γλώσσα, για τη γαλλική κουλτούρα, για τον Πύργο του Άιφελ και για το Σικουάνα, με έλκυε αυτή η μυστηριώδης πόλη, την οποία και ήθελα να ανακαλύψω. Όπως ανέφερες, με λήστεψαν στη διαδρομή, έτσι έφτασα στη γαλλική πρωτεύουσα χωρίς καθόλου χρήματα και χωρίς να μιλάω ούτε μία λέξη στα γαλλικά. Τελικά αναζήτησα την πιο όμορφη γέφυρα του Παρισιού, την Alexander Βridge, η οποία έγινε το σπίτι μου για πέντε εβδομάδες.

Ποιο ήταν το όνειρό σας τότε; Φαντάζομαι πως ήταν δύσκολο να ξεκινήσετε μια καριέρα σε μια τόσο ανταγωνιστική πόλη και μάλιστα σχεδόν άγνωστη σε εσάς…

Πάντα με καθοδηγούσε ένα άστρο, μπορείς να το πεις και ελπίδα. Συνήθιζα να βαδίζω με τα χέρια διάπλατα ανοιχτά, έτοιμος να συναντήσω καινούριους ανθρώπους και να αρπάξω ευκαιρίες. Όσο ζούσα στο δρόμο, συνάντησα έναν Ολλανδό, ο οποίος μιλούσε γερμανικά. Συζητήσαμε για λίγο και τότε αποφάσισε να με προσλάβει ως βοηθό κουζίνας στο ξενοδοχείο InterContinental, το οποίο σήμερα ονομάζεται The Westin. Στη ζωή δεν έχεις ευκαιρίες, τα πάντα είναι θέμα προνοητικότητας και η μοίρα σου είναι στα χέρια σου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτή η συνάντηση έγινε επειδή ήμουν πρόθυμος να αλλάξω την κατάστασή μου.

Πολλοί διάσημοι άνθρωποι έχουν επισκεφτεί το Relais Plaza. Δημιουργήσατε φιλίες με κάποιος από αυτούς στη διάρκεια των χρόνων;

Ένας άνθρωπος που μου με εντυπωσίασε βαθιά, ο οποίος έγινε κατά κάποιον τρόπο και μέντοράς μου, ήταν ο Herbert von Karajan. Συνηθίζαμε να μιλάμε για ώρες, ήταν πολύ ενδιαφέρων και έμαθα πολλά από αυτόν. Ένας άλλος άνθρωπος που απέκτησε μια θέση στην καρδιά μου είναι η Marlene Dietrich. Συνήθιζε να μου μαγειρεύει όταν βρισκόμασταν, καθώς ήταν εξαιρετική μαγείρισσα. Όταν μετακόμισε στο νούμερο 12 της Montaigne Avenue, με έπαιρνε τηλέφωνο το απόγευμα για να μάθει ποιος κάθεται στο αγαπημένο της τραπέζι και καταλήγαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο για ώρες.

Μας φιλοξενήσατε στο τραπέζι που έχουν δειπνήσει θρυλικές προσωπικότητες. Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας μία από τις πολλές ιστορίες του;

Το έχουμε ονομάσει «το τραπέζι του Christian Dior» καθώς ο θρυλικός σχεδιαστής μόδας συνήθιζε να γευματίζει εκεί. Στο συγκεκριμένο τραπέζι όμως έχουν δειπνήσει και άλλες διάσημες προσωπικότητες, όπως ο David Bowie, o Yves Saint Laurent και η Marlene Dietrich. Θα σου περιγράψω μία μικρή ιστορία. Θυμάμαι όταν η Marlene Dietrich παρήγγειλε κάποτε το πιάτο μοσχάρι μπουργκινιόν στο εστιατόριό μας. Όταν τελείωσε το γεύμα της, μου είπε πως η δική της συνταγή ήταν πολύ καλύτερη. Την επόμενη φορά, ήρθε με ένα μικρό κουτί στα χέρια της και μου είπε «Werner, δοκίμασέ το και πες στο σεφ να κάνει το ίδιο». Είχε δίκιο, η συνταγή της ήταν πολύ καλύτερη, αλλά ο σεφ δεν ήθελε να το παραδεχτεί! Η αλήθεια είναι πως έχουμε γύρω στα πενήντα τραπέζια στο Relais Plaza και καθένα από αυτά έχει τη δική του ιστορία.

Υπάρχει κάποιο αστείο περιστατικό που να έχετε ζήσει στο εστιατόριο;

Μια μέρα μού έκαναν κράτηση για δέκα άτομα. Μου ζήτησαν να κρατήσω το τραπέζι για την «πριγκίπισσα». Την ημέρα της κράτησης μια πολύ γοητευτική γυναίκα ήρθε σε μένα και ζήτησε την κράτηση της πριγκίπισσας και εγώ της έδειξα το τραπέζι. Δεν ήρθε κανένας άλλος και έτσι κατά τη διάρκεια του γεύματος καθόταν μόνη της. Στο τέλος του γεύματος ένα γκρουπ γυναικών που βρίσκονταν επίσης στο εστιατόριο σταμάτησαν στο εν λόγω τραπέζι και αναγνώρισαν την όμορφη γυναίκα. Χωρίς να το ξέρουμε, εκείνη την ημέρα φιλοξενήσαμε δύο πριγκίπισσες, εκ των οποίων η μία δεν αποκάλυψε ποτέ την ταυτότητά της.

Υπήρξε κάποιος διάσημος πελάτης που να έχει συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες ή απαιτήσεις;

Ο Herbert von Karajan συνήθιζε να παραγγέλνει πάντα το ίδιο ακριβώς μενού: Για ορεκτικό ήθελε σούπα λαχανικών και για κυρίως πιάτο γλώσσα μενιέρ. Για επιδόρπιο εκείνη την εποχή συνηθίζαμε να σερβίρουμε σε βαζάκια κρέμα σε τρεις γεύσεις: βανίλια, καφέ και σοκολάτα – αυτό διάλεγε πάντα.
Επίσης στο ξενοδοχείο έρχονταν συχνά top models. Καθώς ήταν πολύ προσεκτικές με τη σιλουέτα τους, τους σερβίραμε ένα πιάτο που ονομάζεται η σαλάτα του σεφ, η οποία περιλαμβάνει μαρούλι, σαλάμι, ψιλοκομμένο στήθος κοτόπουλο και τυρί γκριγιέρ. Κάποιες φορές σερβίραμε μία σαλάτα που μοιράζονταν δύο ή και τρεις κυρίες, καθώς δεν ήθελαν να φάνε πάρα πολύ.

Εκτός από τους celebrities που έχουν επισκεφτεί το εστιατόριο, το Relais Plaza αποτελεί αγαπημένο σημείο συνάντησης και για τους γαλαζοαίματους. Ποιους έχετε φιλοξενήσει;

Την αυτοκράτειρα Soraya Esfandiary Bakhtiari του Ιράν, τον πρίγκιπα Αλβέρτο του Μονακό, το βασιλιά Μοχάμετ ΣΤ΄ του Μαρόκο, τη βασίλισσα Rania Al–Yassin της Ιορδανίας, αλλά και πάπες του Βατικανού. Αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα από μια μακροσκελή λίστα. Ακόμα και σήμερα οι γαλαζοαίματοι αγαπούν να έρχονται στο Relais Plaza.

Ποια είναι η πιο αξέχαστη ανάμνηση που έχετε μετά από σαράντα και πλέον χρόνια καριέρας στο Relais Plaza;

Έχω να μοιραστώ δύο ιστορίες. Συνηθίζαμε να φιλοξενούμε συχνά έναν πελάτη που ήταν φίλος της βασιλικής οικογένειας της Ιορδανίας. Κάποια στιγμή τού εξομολογήθηκα ότι για μένα η βασίλισσα Rania Al–Yassin ήταν μια πανέμορφη γυναίκα. Δύο μέρες αργότερα, δεν πίστευα στα μάτια όταν είδα τη βασίλισσα να περιμένει μπροστά από το Relais Plaza. Επέλεξα να τη βάλω να καθίσει στο τραπέζι στη μέση του εστιατορίου, έτσι ώστε να μπορούν όλοι να δουν την ομορφιά της. Μία ακόμα αξέχαστη στιγμή για εμένα ήταν όταν γνώρισα τον Ray Charles. Ήταν το 1973 και τότε δούλευα ως επικεφαλής σερβιτόρος στην υπηρεσία δωματίων. Μπήκα στο δωμάτιό του και μου ζήτησε να τον βοηθήσω να κάνει πρόβα στο τραγούδι του «What I say» καθώς προετοιμαζόταν για τη συναυλία του στο Παρίσι. Μου εξήγησε ότι οι μουσικοί του είχαν αργήσει, αλλά έπρεπε να προβάρει το τραγούδι. Του είπα ότι δεν θα μπορούσα να τραγουδήσω και μου απάντησε «Ναι, Werner, μπορείς». Έτσι, τραγουδήσαμε μαζί και στο τέλος με κάλεσε στη συναυλία του. Το βράδυ της συναυλίας, καθώς έπαιζε το συγκεκριμένο τραγούδι, κοίταξε προς την κατεύθυνσή μου και μου έκανε ένα σινιάλο με τα χέρια του. Αυτή ήταν μια αξέχαστη στιγμή για εμένα.

Ξεκινήσατε να εργάζεστε στο Hοtel Plaza Athénée το 1972 ως επικεφαλής σερβιτόρος στην υπηρεσία δωματίων και το 1987 γίνατε ο διευθυντής του Relais Plaza. Δυο χρόνια πριν τιμηθήκατε με το «2016 Top Restaurant Director award» από το Pudlo Paris guide. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας; Τι είναι αυτό που κάνει τους πελάτες να νιώθουν σαν στο σπίτι τους;

Το μυστικό της επιτυχίας είναι: πρόκληση, ικανοποίηση, αφοσίωση. Πρέπει να γοητεύσεις πρώτα τον πελάτη για να έρθει στο εστιατόριό σου. Για να το καταφέρεις, πρέπει να εξελίσσεις τον εαυτό σου, να μην μένεις στάσιμος. Αφού τον γοητεύσεις, πρέπει να μπορείς να τον ικανοποιήσεις. Είναι σαν θεατρικό έργο. Κάθε μέρα είναι σαν μία καινούρια σκηνή και, όπως ακριβώς οι ηθοποιοί, κάθε σερβιτόρος παίζει το ρόλο του. Σίγουρα ό,τι σερβίρεις στο πιάτο είναι πολύ σημαντικό, αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα που μετράει, η εξυπηρέτηση είναι εξίσου σημαντική με την ποιότητα του φαγητού και βοηθά στο να χτιστεί μια σχέση αφοσίωσης.

Στον ελεύθερο χρόνο σας τραγουδάτε, και μάλιστα αποσπώντας πολύ καλές κριτικές. Η φιλία σας με το θρυλικό Herbert von Karajan ενίσχυσε την αγάπη σας για τη μουσική; Πως γνωριστήκατε;

Γνώρισα τον Herbert von Karajan όταν ήμουν επικεφαλής σερβιτόρος στην υπηρεσία δωματίων. Συνήθιζε να με προσκαλεί στη σουίτα του για καφέ και κουβέντα. Ήταν ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος, αλλά ενδιαφερόταν επίσης για τους άλλους ανθρώπους. Δεν είχε κάποια επιρροή στη μουσική μου αλλά περισσότερο στον τρόπο που δουλεύω. Όπως έχω ξαναπεί, υπάρχει μια ομοιότητα ανάμεσα σε ένα διευθυντή ορχήστρας και σε ένα διευθυντή εστιατορίου. Ο Herbert συνήθιζε να λέει στους μουσικούς του ότι δεν ήταν εκεί για να τους επιβραβεύσει ‒ ήδη ήξερε και ο ίδιος και εκείνοι ότι είναι καλοί. Ήταν εκεί για να σιγουρευτεί ότι ο καθένας θα έκανε τέλεια τη δουλειά του. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση του διευθυντή εστιατορίου: Πρέπει να ακούει και να έχει την επιτήρηση όλου του εστιατορίου του.

Σημαντικό κεφάλαιο στη ζωής σας είναι και ο αθλητισμός. Παίζατε ποδόσφαιρο, τένις, κάνατε σκι, αλλά η μεγάλη σας αγάπη ήταν η ποδηλασία (μάλιστα έρχεται κερδίσει αρκετά μετάλλια). Σκεφτήκατε ποτέ να γίνετε επαγγελματίας αθλητής ή για εσάς είναι απλά ένας τρόπος ζωής;

Δεν σκέφτηκα ποτέ να γίνω επαγγελματίας αθλητής αλλά συνδύασα το πάθος για τον αθλητισμό με την επαγγελματική μου ζωή. Συνήθιζα να φτιάχνω αθλητικές ομάδες με υπαλλήλους από διαφορετικά πόστα του ξενοδοχείου. Ποδόσφαιρο, τένις… προπονούμασταν μαζί και κάναμε διαγωνισμούς. Αυτό ήταν πολύ ιδιαίτερο, όλοι έρχονταν να παρακολουθήσουν τους αγώνες, από το διευθυντή μέχρι τις οικογένειές μας. Ήταν το τέλειο μέσο για να γίνουμε όλοι μια ομάδα. Σήμερα, εξακολουθώ να έχω την ομάδα ποδηλασίας, η οποία είναι πολύ γνωστή στη Γαλλία. Φέτος, το διάσημο Tour de France θα διασχίσει τη Montaigne Avenue.

Θα πρέπει να επισκεφτείτε το Spetsathlon, στις Σπέτσες, όπου άνθρωποι από όλον τον κόσμο έρχονται στο πανέμορφο αυτό νησί για να απολαύσουν την ποδηλασία…

ΜΙα πρόσκληση για το Spetsathlon θα ήταν σίγουρα ευπρόσδεκτη!

 Όλα τα νέα, πλούσιο ρεπορτάζ, καθημερινές στιγμές διασήμων και ξεχωριστές στιγμές καθημερινών ανθρώπων στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.