Οι κάρτες μίσους του Αγίου Βαλεντίνου στη βικτωριανή εποχή
Οι κάρτες μίσους του Αγίου Βαλεντίνου στη βικτωριανή εποχή
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ήταν κάτι περισσότερο από μια ευκαιρία για κάποιους να εκφράσουν την αγάπη στο ταίρι τους, στέλνοντας κάρτες ή δώρα. Ήταν επίσης η μέρα να εκφράσουν την απογοήτευση, την πίκρα ή και το μίσος τους σε εκείνους που δεν τους αγάπησαν.
Για αυτό το σκοπό υπήρχαν κάρτες που λέγονται «Vinegar Valentines», σχεδιασμένες με καρικατούρες και σατυρικές εικόνες με στόχο να κοροϊδέψουν ή και να ενοχλήσουν τον παραλήπτη. Ήταν διαθέσιμες σε καταστήματα από την Αμερική μέχρι την Ευρώπη και πρωταγωνιστούσαν δίπλα στις όμορφες κάρτες του Αγίου Βαλεντίνου με τις καρδιές και τα λουλούδια.
Η παράδοση ξεκίνησε από την Αμερική, γύρω στη δεκαετία του 1840 και διήρκησε με αμείωτους ρυθμούς για έναν ολόκληρο αιώνα. Οι κάρτες μίσους αποτελούσαν το 50% των καρτών που πωλούνταν κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Η δημιουργία των καρτών βασιζόταν σε φτηνά υλικά, οπότε το μικρό κόστος τους, επέτρεπε σε όλους ανεξαιρέτως να εκφράσουν τα αισθήματα μίσους και απογοήτευσης σε γείτονες, εχθρούς ή και φίλους.
Δεν έβλεπαν όλοι θετικά την μόδα αυτή, βέβαια. Κάποιοι θεωρούσαν τις κάρτες άκομψες και ηθικά μη αποδεκτές. Ο Τύπος, μάλιστα, δεν δίστασε να κατηγορήσει τους κατασκευαστές καρτών για υποκίνηση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και ενθάρρυνση συμπεριφορών μίσους. Άλλοι, παραπονέθηκαν ότι εξασθενεί η αξία της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου.
Η τάση αυτή σταδιακά παρήκμασε, καθώς δεν ήταν λίγα τα περιστατικά που αντέδρασαν υπερβολικά λαμβάνοντας τις συγκεκριμένες κάρτες, προβαίνοντας σε αυτοκτονίες ή ανθρωποκτονίες. Το 1940 ήταν η τελευταία φορά που ανταλλάχθηκαν κάρτες μίσους την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
loading…
Οι κάρτες μίσους του Αγίου Βαλεντίνου στη βικτωριανή εποχή
Οι κάρτες μίσους του Αγίου Βαλεντίνου στη βικτωριανή εποχή
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ήταν κάτι περισσότερο από μια ευκαιρία για κάποιους να εκφράσουν την αγάπη στο ταίρι τους, στέλνοντας κάρτες ή δώρα. Ήταν επίσης η μέρα να εκφράσουν την απογοήτευση, την πίκρα ή και το μίσος τους σε εκείνους που δεν τους αγάπησαν.
Για αυτό το σκοπό υπήρχαν κάρτες που λέγονται «Vinegar Valentines», σχεδιασμένες με καρικατούρες και σατυρικές εικόνες με στόχο να κοροϊδέψουν ή και να ενοχλήσουν τον παραλήπτη. Ήταν διαθέσιμες σε καταστήματα από την Αμερική μέχρι την Ευρώπη και πρωταγωνιστούσαν δίπλα στις όμορφες κάρτες του Αγίου Βαλεντίνου με τις καρδιές και τα λουλούδια.
Η παράδοση ξεκίνησε από την Αμερική, γύρω στη δεκαετία του 1840 και διήρκησε με αμείωτους ρυθμούς για έναν ολόκληρο αιώνα. Οι κάρτες μίσους αποτελούσαν το 50% των καρτών που πωλούνταν κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Η δημιουργία των καρτών βασιζόταν σε φτηνά υλικά, οπότε το μικρό κόστος τους, επέτρεπε σε όλους ανεξαιρέτως να εκφράσουν τα αισθήματα μίσους και απογοήτευσης σε γείτονες, εχθρούς ή και φίλους.
Δεν έβλεπαν όλοι θετικά την μόδα αυτή, βέβαια. Κάποιοι θεωρούσαν τις κάρτες άκομψες και ηθικά μη αποδεκτές. Ο Τύπος, μάλιστα, δεν δίστασε να κατηγορήσει τους κατασκευαστές καρτών για υποκίνηση αντικοινωνικής συμπεριφοράς και ενθάρρυνση συμπεριφορών μίσους. Άλλοι, παραπονέθηκαν ότι εξασθενεί η αξία της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου.
Η τάση αυτή σταδιακά παρήκμασε, καθώς δεν ήταν λίγα τα περιστατικά που αντέδρασαν υπερβολικά λαμβάνοντας τις συγκεκριμένες κάρτες, προβαίνοντας σε αυτοκτονίες ή ανθρωποκτονίες. Το 1940 ήταν η τελευταία φορά που ανταλλάχθηκαν κάρτες μίσους την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.
loading…
