Μίκης Θεοδωράκης: Γιατί αποφάσισα να μιλήσω στο συλλαλητήριο
ΑΥΤΕΣ τις μέρες βλέπω να παίζεται κατά κόρον το βίντεο που δείχνει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να δηλώνει ότι οφείλουμε να συμφωνήσουμε με τα Σκόπια με την αποδοχή από την πλευρά μας του ονόματος «Μακεδονία» με την προσθήκη διαφόρων προσδιορισμών (Ανω, Βόρεια κ.λπ.). Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι λίγο πιο πριν είχε δεχθεί στο υπουργικό συμβούλιο την καθαρή ονομασία «Μακεδονία» χωρίς απατηλά «καρυκεύματα», που στην ουσία είναι ο κουτοπόνηρος τρόπος για να κρύψουμε τον συμβιβασμό μας σε ένα θέμα αρχών και εθνικού συμφέροντος που εκθέτει τη χώρα μας σε μεγάλους κινδύνους.
ΑΥΤΟ το βίντεο μου θύμισε το γεγονός ότι λίγο πριν από την πτώση της κυβέρνησής του ο Κ. Μητσοτάκης κάλεσε τον αδελφό μου κι εμένα να τον επισκεφθούμε στο γραφείο του στο Μαξίμου. Οταν μπήκαμε, μας έκανε εντύπωση το ότι τον βρήκαμε καθισμένο στο γραφείο του χωρίς χαρτιά, με δεμένα τα χέρια, σε στάση που έδειχνε ότι τον βασανίζει κάποιο μεγάλο πρόβλημα. Οταν καθίσαμε απέναντί του, αφού πέρασαν λίγα λεπτά της ώρας, δεν κρατήθηκα και τον ρώτησα:
– Τι έχεις, Κώστα, είσαι καλά;
Κι εκείνος, με τη γνωστή, ήρεμη φωνή, μας είπε:
– Κάθομαι εδώ και περιμένω την απόφαση του Λευκού Οίκου.
– Τι συμβαίνει;
– Εχω σοβαρές πληροφορίες ότι δεν είμαι αρεστός και ότι θα προσπαθήσουν να με ρίξουν.
– Μα γιατί δεν αντιδράς; Αν ξέρεις κάτι, να το καταγγείλεις!
– Και τι θέλεις να κάνω, Μίκη; Να βγω στους δρόμους με ένα πλακάτ και να φωνάζω «έξω οι Αμερικάνοι»;
Υπενθυμίζω εδώ ότι είχε ανοίξει δύο μέτωπα που δεν άρεσαν στους Αμερικανούς και στους Ευρωπαίους. Πρώτον: οι παρεμβάσεις του για να λήξει ο εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία. Και δεύτερον: η άρνησή του να υπογράψει τη σύμβαση με την Siemens αναφορικά με τον ΟΤΕ.
Σχετικά με τη Siemens, θα ήθελα να αποκαλύψω για πρώτη φορά τα εξής:
Μια μέρα χτύπησε το πορτοκαλί τηλέφωνο (είχα παραιτηθεί από υπουργός, αλλά δεν το είχαν πάρει ακόμα) και ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών μού λέει:
– Με επισκέφθηκε στο γραφείο μου ο Χ οικονομικός παράγων που μεσολαβεί για τη σύμβαση με τη Siemens και μου έθεσε όριο ως την αρχή της επόμενης εβδομάδας για την υπογραφή των συμβάσεων. Σε αντίθετη περίπτωση, θα ακολουθήσει πτώση της κυβέρνησης.
– Και λοιπόν;
– Ο πρόεδρος είναι κλεισμένος με τον Μάνο, απορροφημένος με τη σύμβαση για το αεροδρόμιο. Επεχείρησα να τον δω αλλά δεν δέχεται κανένα. Γι’ αυτό σκέφτηκα εσένα, που είστε φίλοι, να του πεις τι συμβαίνει για να πάρει τις αποφάσεις του. Μας μένουν μόνο τέσσερις μέρες από το τελεσίγραφο!
Τι να κάνω… Τρέχω στο Μαξίμου. Η προσωπική του γραμματεύς μού λέει ότι έχει εντολή να μην ενοχληθεί σε καμία περίπτωση. Της λέω περί τίνος πρόκειται και την παρακαλώ να με ανακοινώσει. Ισως κάνει κάποια εξαίρεση.
Σε λίγο έρχεται ο Μητσοτάκης, φανερά καταβεβλημένος από τη μεγάλη προσπάθεια για τη σύνταξη της σύμβασης με ένα τόσο σημαντικό έργο.
– Τι με θέλεις, Μίκη; Λέγε γρήγορα γιατί βιάζομαι.
– Αγαπητέ Κώστα, το και το. Εάν δεν πειθαρχήσεις, θα σε εκπαραθυρώσουν.
– Ας το κάνουν. Εγώ δεν σηκώνω απειλές.
Εγώ επέμεινα:
– Σκέψου το καλά. Φαίνεται ότι η απειλή είναι σοβαρή.
– Δεν έχω να σκεφτώ τίποτα. Θα κάνω αυτό που πιστεύω ότι πρέπει να κάνω.
Τον αποχαιρέτησα ανήσυχος, αλλά από την άλλη μεριά και περήφανος για τον συντοπίτη μου που έπεσαν πάνω μου να με φάνε γιατί συνεργάστηκα μαζί του.
Την επομένη μέρα από αυτή της λήξης του τελεσιγράφου έπεσε η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης πήγε στο σπίτι του.
Σε αυτή, λοιπόν, την ψυχολογική κατάσταση, νομίζω ότι στο βίντεο που προανέφερα δεν υπολόγιζε σωστά ότι εκείνο που ζητούσαν οι Σκοπιανοί και οι προστάτες τους είναι το ίδιο που ζητάνε και σήμερα: την ιστορική νομιμοποίηση της παραχάραξης της Ιστορίας που μπορεί να της προσφέρει μονάχα η αποδοχή του ονόματος από μέρους της Ελλάδας. Ακόμα και της σύνθετης ονομασίας, που στο βάθος είναι στάχτη στα μάτια μας, δεδομένου ότι οι διάφοροι προσδιορισμοί είναι απλά καρυκεύματα.
Γιατί, όμως, αναφέρθηκα στον K. Μητσοτάκη; Για να μάθουν καλά οι Ελληνες ότι ο πραγματικός κυρίαρχος παράγοντας στη χώρα μας εξακολουθούν να είναι οι Αμερικανοί. Μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει, όμως αυτοί που με τόση ευκολία ανέτρεψαν μια κυβέρνηση και ποδοπάτησαν έναν πρωθυπουργό που πίσω του είχε τις ψήφους των μισών Ελλήνων ψηφοφόρων (είχε πάρει 48%), βρίσκονται και σήμερα πίσω από όλες τις θέσεις-κλειδιά. Ιδιαίτερα των ΜΜΕ. Και γι’ αυτό υπάρχει αυτή η πρωτοφανής ομοφωνία εναντίον του συλλαλητηρίου.
ΓΙΑΤΙ το έχουν πάρει απόφαση να δώσουν το όνομα για να εξυπηρετήσουν τις ΗΠΑ που θέλουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Η απόφαση αυτή βρίσκεται πίσω από κάθε σκέψη, επιχείρημα, φωνή, κραυγή, ανάθεμα, λάσπη που φτάνει στο σημείο να βαφτίσει 600.000 Ελληνες πατριώτες στη Θεσσαλονίκη ακροδεξιούς, χουντικούς, γραφικούς κ.λπ. γιατί έτυχε να προβληθούν ορισμένοι που φυσικά κανείς δεν τους πρόσεξε, αφού είναι γνωστό ότι ο λαός μας, ειδικά σε στιγμές πατριωτικής έξαρσης, όλους αυτούς τους προσπερνά με θυμηδία.
ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΥΚΛΟΙ που βάφτισαν ακροδεξιό το συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη διαβάζω ότι μαζεύουν υπογραφές για να με εμποδίσουν να μιλήσω στο συλλαλητήριο της Κυριακής στο Σύνταγμα, βαφτίζοντάς το κι αυτό ναζιστικό! Υπήρχε αρχικά κάποιος ακροδεξιός που είχε κλείσει την ημερομηνία, μετά όμως ο δήμαρχος κ. Καμίνης, παρά τις αντιρρήσεις της Συριζαίας αντιδημάρχου και ύστερα από παρέμβαση του καθηγητή κ. Κασιμάτη, έδωσε τη σχετική άδεια στη Συντονιστική Επιτροπή Συλλαλητηρίου Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου.
Γι’ αυτό και αποφάσισα να πάω να μιλήσω, παραμερίζοντας τους κινδύνους για την υγεία μου όσο και -προπαντός- τα φαρμακερά βέλη όλων αυτών που οι περισσότεροι έχουν γίνει για διάφορους λόγους προπαγανδιστές των συμφερόντων αυτής της μεγάλης διεθνούς δύναμης που μας εξουσιάζει και φυσικά και της σημερινής κυβέρνησης, που έφερε στο προσκήνιο το Σκοπιανό υπακούοντας στις εντολές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Αθήνα, 31.1.2018
Μίκης Θεοδωράκης