Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που βάζει πλυντήριο και δεν έχει αποθεώσει τη χρωμοπαγίδα. Ειδικά οι εργένηδες, οι οποίοι πρέπει να περιμένουν… κανά μήνα για να συγκεντρώσουν τα ρούχα που προορίζονται για λευκά και εκείνα για τα χρωματιστά.

Και πάλι τρέμει το φυλλοκάρδι τους, μην τυχόν και η δεύτερη πλύση βγει “multicolour”. Για την άνεση που σας χαρακτηρίζει πια, όταν πατάτε το on στη συγκεκριμένη οικιακή συσκευή, μπορείτε να ευχαριστείτε τον Patrick McNamee.

Να ο άνθρωπος μαςO Iρλανδός είχε ταξιδέψει στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, για να παρατηρήσει και να καταγράψει τις νέες τεχνικές που χρησιμοποιούνταν πια στην παραγωγή βαμβακιού. Στόχος του ήταν να δημιουργήσει προϊόν που να μην μπερδεύει τα χρώματα στο πλυντήριο. Έως τότε, υπήρχαν στην αγορά όσα χρειαζόμασταν… για να διορθώσουμε το πρόβλημα. Είχε έλθει η ώρα για τη λύση αυτού.

Ο McNamee, o οποίος τελεί χρέη Μάνατζερ έρευνας και εξέλιξης του Colour Catcher, εξήγησε πως κατέφυγε στους βασικούς νόμους της φυσικής. Θα σας εξηγήσω σε λίγο τι σημαίνει αυτό. Πρώτα θα σας πω ότι η εταιρία Punch (άνηκε σε οικογένεια έως το 2006 που πουλήθηκε στη γαλλική Spotless Group) έκανε δυο χρόνια έρευνες, έως ότου καταλήξει στη φόρμουλα της επιτυχίας. Είχε ως κύριο χαρακτηριστικό ένα φύλλο από χαρτί που αναπτύχθηκε, με τη χρήση υλικού από καλά διαχειριζόμενα δάση και είχε την έγκριση του Firestry Stewardship Council (Συμβούλιο Δασοπονίας).

Δεν υπήρχαν όμως, τα σχετικά μηχανήματα παραγωγής. Τα πρώτα Colour Catchers δημιουργήθηκαν σε τοπικό κατασκευαστή πανιών, στο δυτικό Cork της Ιρλανδίας, βγήκαν στην αγορά, έκαναν πάταγο και μετά η εταιρία προχώρησε στη δημιουργία δικού της εργοστασίου. Μόνο πέρυσι, από αυτό το εργοστάσιο “βγήκαν” φύλλα ικανά να… γυρίσουν τον κόσμο πέντε φορές.

Η πρώτη εξαγωγή έγινε στη Γαλλία (1999), ακολούθησε η Ιταλία και πλέον τα φύλλα τα βρίσκετε σε περισσότερες από 60 χώρες, παγκοσμίως. Πλέον υπάρχει και ανταγωνισμός -μεγάλος.

Διαβάστε τη συνέχεια στο News247.gr