Από την Έλγκα Νταϊφλα

H απώλεια της μητέρας της ήταν ένα κομβικό σημείο στη ζωή της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους, που εξηγεί στο People πώς το διαχειρίζεται, αν και ένα «αχ» υπάρχει πάντα μέσα της.

Δυο χρόνια πριν έφυγε η μαμά σου από τη ζωή. Οι παλιοί έλεγαν ότι ορφανεύεις μόνο όταν χάσεις τη μάνα σου. Ένιωσες το αίσθημα της… ορφάνιας; 

Αυτό που αισθάνθηκα όταν πέθανε δεν είχε καμία σχέση με ό,τι είχα στο μυαλό μου ότι θα συμβεί. Είναι μια τεράστια απώλεια αλλά οφείλεις να σηκωθείς, να σταθείς στα πόδια σου. Η απώλεια υπάρχει πάντα, αλλά προσπαθώ να είμαι δυνατή. Κάποιες φορές τα καταφέρνω, κάποιες όχι. Αυτό που σκέφτομαι είναι ότι πρέπει να ζήσω το «τώρα» γιατί το «αύριο» δεν το γνωρίζουμε…

Σαν μαμά μοιάζεις με τη δική σου μητέρα;

Είμαι της οργάνωσης όπως εκείνη, αλλά προσπαθώ να είμαι τόσο όσο ήταν εκείνη. Θέλω να γίνω βελτιωμένη «έκδοση» της μαμάς μου… Τελικά, όπως και να το δεις, όταν έχεις παιδιά, γίνεσαι σαν τη μαμά σου. Στις χαρές και σε όσα αφορούν τα παιδιά συνεχώς σκέφτομαι «μακάρι να ήταν εδώ». Υπάρχει πάντα ένα «αχ»… Μαθαίνουμε να ζούμε με την απουσία, δεν γίνεται διαφορετικά. Όμως περισσότερο από την έλλειψη, αυτό που είναι χειρότερο είναι η διαδρομή της ασθένειας.